բալբալա
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ բալ•բա•լա
- Արարատյան, Թբիլիսի՝ ցավ, պատիժ, փորձանք ◆ Էն մեռելի կաշուն ո՞վ թամահ կանի, որ նա իր գլուխը տվել բալբալի: (Խաչատուր Աբովյան) ◆ - Էս փողի բալբալեն շատ կքաշեմ, հլա չտված, ծեծը կերա։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
Արտահայտություններ[խմբագրել]
- բալբալեք սարքել - Թբիլիսի՝ պատուհասել, փորձանքի ենթարկել ◆ Գլխիս բալբալեք չիմ սարքի: ԳԱ
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։