բարեաչք

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [bɑɾɛˈɑt͡ʃʰkʰ]

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Ածական

  1. բարի աչք ունեցող, բարյացակամ ◆ Ապա` շարք-շարք լռել են բարեաչք ու կորովի երիտասարդ սպասավորները։ ՌԿ


Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Ա․Ս․ Գալստյան, Նոր բառեր, Պրակ Գ, Երևան, «Ասողիկ», 2017 — 158 էջ։