բարոյախոսություն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [bɑɾɔjɑχɔsutʰˈjun]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ բա•րո•յա•խո•սութ•յուն 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Գոյական

  1. բարոյական կոնոններ, սկզբունքներ քարոզող խրատաբանություն
  2. տե՛ս բարոյագիտություն ◆ Երիտասարդը ձեռք էր բերում գիտելիքները, որ կյանքում նրան հաճախ էին պետք լինում, քան տեսական բանասիրությունը, ճարտասանությունը, աստվածաբանական բարոյախոսությունը։ (Ակսել Բակունց)

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. խրատաբություն խրատ (բարոյական կանոններ քարոզելը)
  2. տե՛ս բարոյագիտություն
  3. (բրգ․) այս կամ այն հասարակական երևույթների գնահատականը, որը հիմնված է ոչ թե իրականության զարգացման օբյեկտիվ օրինաչափությունների վերլուծության, այլ վերացական իդեալների և ցանկությունների վրա

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Խմբագրությամբ Ի․ Ս․ Կոնի, Բարոյագիտական բառարան, Երևան, ««Հայաստան» հրատարակչություն», 1985 — 200 էջ։