բենեֆիցիում
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [bɛnɛfit͡sʰˈjum]
վանկեր՝ բե•նե•ֆի•ցի•ում
Ստուգաբանություն[խմբագրել]
< бенефиций < լատ. beneficium բարեգործություն
Գոյական
- (պատմ․) Հին Հռոմում՝ որևէ արտոնություն (օր՝. հարկատուին, կայսերական ժամանակաշրջանում՝ զանազան հարկային արտոնություններ, կայսրերի շնորհագրերն ևն)։
- Արևմտյան Եվրոպայում՝ վաղ միջնադարում բենեֆիցիում՝ գլխավորապես հողի պայմանական և ժամանակավոր շնորհում էր թագավորի կամ ֆեոդալ-սենյորի կողմից՝ զինվորական կամ վարչական ծառայության համար
- եկեղեցական եկամտաբեր պաշտոն կաթոլիկ եկեղեցում
Թարգմանություն
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Աշոտ Հայրապետյան, Օտար բառերի բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «հեղինակային հրատարակություն», 2011 — 643 էջ։