բենեֆիցիում

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [bɛnɛfit͡sʰˈjum]

վանկեր՝ բե•նե•ֆի•ցի•ում 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

< бенефиций < լատ. beneficium բարեգործություն

Գոյական

  1. (պատմ․) Հին Հռոմում՝ որևէ արտոնություն (օր՝. հարկատուին, կայսերական ժամանակաշրջանում՝ զանազան հարկային արտոնություններ, կայսրերի շնորհագրերն ևն)։
  2. Արևմտյան Եվրոպայում՝ վաղ միջնադարում բենեֆիցիում՝ գլխավորապես հողի պայմանական և ժամանակավոր շնորհում էր թագավորի կամ ֆեոդալ-սենյորի կողմից՝ զինվորական կամ վարչական ծառայության համար
  3. եկեղեցական եկամտաբեր պաշտոն կաթոլիկ եկեղեցում

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Աշոտ Հայրապետյան, Օտար բառերի բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «հեղինակային հրատարակություն», 2011 — 643 էջ։