բիթուն
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [biˈtʰun]
վանկեր՝ բի•թուն
- Ղարաբաղ, Համշեն, Մուշ՝ բոլոր(ը), ամբողջ(ը) ◆ Էնոնք բիթուն թևավոր են, կը թռնին ինոնց երկիր։ Ահ ◆ Սախան քյաղի մեկիկ փնջիկ, քոլիզ պյուլոր բիթուն շարի։ (Հրաչյա Աճառյան)
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։