գաբ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [ɡɑb]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ գաբ 

Ստուգաբանություն

Թերևս բնիկ հնդեվրոպական՝ * ghabh- ‎(«բռնել, վերցնել») արմատից, համեմատության համար՝ հին հնդկերեն` गभस्ति ‎(gabhasti, ««ձեռք, բազուկ»), լատիներեն` habeō ‎(«պահել, ունենալ»), habena ‎(«փոկ, սանձ»), gabati ‎(«բռնել»):

գաբ1

1. կարթանման երկճյուղ փոքրիկ փայտ, որ կապում են թոկի մի ծայրին, իսկ մյուս ծայրը անց կացնելով կեռի միջով՝ բեռը պրկում
2. ջրհորի պարանի կեռակտուց երկաթ
3. Մուշ՝ խավարածիլ կոչվող թթվաշ բանջարի ներքևի տերևները ◆ Խավարածիլ․․․ ծանոթ յուր լիմոնահամ թթվությամբ, որի միայն թփերը կոչվում են գաբ։ Ահ
4. Ակն՝ ճյուղ, որին փաթաթվում են ընձյուղները

Հոմանիշներ

1. կանկիչ
2. կոռ

Արտահայտություններ

• գաբով ապուր - Զեյթուն՝ կերակուր, որ պատրաստում են գաբը մսի հետ եփելով

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ деревянный крюк (ru) ‎(derevjannyj krjuk) շվեդերեն՝ վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Ստուգաբանություն

Ծագումն անհայտ է։ Հազիվ թե կապ ունենա գաբ ‎(gab, «կեռ, ունկ») բառի հետ։

գաբ2

1. (բսբ․) հնդկացորենազգիների ընտանիքին պատկանող մետրաչափ բարձրությամբ թթվաշ բույս, որի ցողուններն ուտելի են, իսկ արմատներն օգտագործվում են բժշկության մեջ։ (Rheum)
2. Ղարաբաղ՝ կանթանման երկճյուղ փոքր փայտ, որ կապում են թոկի մի ծայրին, իսկ մյուս ծայրը անցկացնելով՝ պոկում են բեռը
3. Պարտիզակ՝ ջրհորի պարանի կեկռ ծայրով երկաթը, կեռ

Հոմանիշներ

1. խավարծիլ
2. խաշնդեղ
3. գաբծիլ

գաբ3

1. Համշեն՝ կենդանու բերան, երախ ◆ Իսա բրդուճն նե ձգա շան գաբըն: (Մ․Հաճյան)
2. Շիրակ՝ մեծախոս, մեծաբերան

գաբ4

1. տե՛ս գափ¹

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։