Հայերեն

Բացատրություն

(հոգեբ.) մարդու բարձրագույն զգացմունքների այն տեսակը, որն առաջ է գալիս որպես գեղեցիկի ապրում, ինչպես նաև գեղեցկության կամ տգեղության (այլանդակության), ողբերգականի կամ կոմիկականի, հումորի, ծաղրի, սքանչացման և այլ ապրումներ, որ մարդն ունենում է երևույթների կամ մարդկանց գեղագիտական (հակագեղագիտական) կողմերն ընկալելիս
(փիլ․) այն էմոցիոնալ վիճակը, որն առաջ է գալիս իրականության երևությունների կամ արվեստի ստեղծագործությունների գեղագիտական ընկալման պրոցեսում

Թարգմանություն

Ա․ Ա․ Նալչաջյան, Հոգեբանական բառարան («Լույս» հրատարակչություն), Երևան, 1984 — 240 էջ։
Մ․Մ․ Ռոզենտալի, Փիլիսոփայական բառարան (Հայաստան), Երևան, 1975 — 468 էջ։