գեղտ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [ɡɛʁt]
վանկեր՝ գեղտ
- Արարատյան՝ նորածինների գանգի ոսկրազուրկ մասը, որ գտնվում է գանգի կարանների խաչման կետում և պատած է շարակցական թաղանթով, գաղտուն, հոգետուն
- Արարատյան, Մուշ՝ գլուխ ◆ Թո՛րկ էսոնց սատանի կեր անենք, էսնոց խոր գաղտը, գյոռբեգյոռ ըլի։ (Խաչատուր Աբովյան) ◆ Վարոցով գոմշի գաղտին վեր էր հատում։ Սահակ Ամատունի
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։