զգետնել, տապալել ◆ Ըմբիշը հակառակորդին երկու րոպեում գետին խփեց։ ◆ -Ջա՛ն Կոզբադին, քաջ Կոզբադին, / Սասմa Դավիթին զարկեց գետին։Հովհաննես Թումանյան◆ Ընկեր եմ ձեռնովն անգետին․ / ֆալակ [«ճակատագիրը»] շուտով զարկեց գետին։◆ Ամբողջ շաբաթներ լողաց քրտինքի մեջ ու հիվանդությունը գետին զարկավ զայն։ Հակոբ Օշական◆ Երևան ազգ․ խորհուրդը, Արամով, Դրոյով և հայ բանակով՝ օձիքեն կը բռնեն Թուրքին ու Սարտապատի և Ղարաքիլիսեի մեջ կը զարնեն գետին։Նշան Պեշիկթաշլյան◆ -Հիմա կնիկ մը ընձի զարկեց գետին, օսկի ենք, էղա գռոշ։
(խսկց․) զգետնել, խորտակել ◆ Նա բարձր պահեց իր ժողովրդի պատիվը, նա գետին չզարկեց իր պատվն ու ինքնասիրությունը։ Դերենիկ Դեմիրճյան◆ -Բա սուս կենա՛մ․․․ նամուսս գետինն եք կոխել․․․ բա սուս կենա՞մ։ Հովհաննես Թումանյան
նսեմացնել ◆ Ի պատիվ ինձ տրված մի խնջույքին էլ ճառ արտասանեց, գաղթի գեղարվեստական ճաշակը․․․վեր բարձրացրեց․․․գետին խփելով։(Վահրամ Փափազյան)◆ Մեծ մասամբ, մանավանդ աղջիկները ու կիները, նախանձե շարժելով է որ գետնե գետին կը զարնեին Սո ֆին։ Եր ◆ Հոդվածագիրը գետնե գետին կը զարներ «նորելուկ սկեպտյան գրիչները» Արփ
(գետնով տալ) մորթել (անասուն) ◆ Ոչխարներից ամենասիրունին ճանկեց բերեց ու կնոջ ոտքորի տակ գետին զարկեց։ (Վիլյամ Սարոյան)◆ «Մի ոչխար էլ այս կիրակի առնենք, տանենք Սևան կամ Գառին՝ գետնով տանք» (Անահիտ Սահինյան)
