գոչ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɡɔt͡ʃʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ գոչ
Ստուգաբանություն[խմբագրել]
Թերևս բնիկ հնդեվրոպական՝ * uokuio-՝ * ueku- «խոսել» արմատից. հմմտ. հին հնդկերեն vákti- «ասում է, խոսում է», vākyam «խոսք, ասույթ», ավեստերեն vaxš, լատիներեն vox «ձայն, ասույթ, բառ», հունարեն επος` «բառ, խոսք», թոխարերեն Ա uwak, Բ wek «ձայն»։
Ածական
- (հզվդ․) գոչելու ձայն, գոչյուն
Հոմանիշներ[խմբագրել]
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։