գովտ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ գովտ 

  1. Համշեն՝ սղոցաձև, բութ ատամներով կեռ դանակ՝ կանեփ կտրելու համար ◆ Գովտն էղառ նահրից գոնեպ գըռդուշ։ (Ձեռագիր)
  2. հաստ, բութ, դատարկ (փխբ․) ◆ Գովտ կըլեխ։ (Ձեռագիր)

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։