Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ գ(ը)•րա•գիր

Ստուգաբանություն

(հնց․) գրասենյակի պաշտոնյա, որ գրություններ է կազմում ու վարում գրությունը, քարտուղար
հնում՝ ձեռագիր մատյաններն արտագրող
(տնտգ․) պառլամենտի, դատարանի, նոտարական գրասենյակի, առևտրաարդյունաբերական ձեռնարկությունների, նման այլ հիմնարկությունների ծառայող, որը զբաղվում է գործավարությամբ, կազմում հաշվետվություններ

քարտուղար, ատենադպիր, դիվանադպիր, դիվանակալ, դպիր, թղթապահ, թղթապան, թղթագիր (հնց․)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Կիրակոսյան Գրիգոր, Ղուշչյան Համազ, Տիգրանյան Իշխան, Տնտեսագիտական բացատրական բառարան (Ամարաս), Երևան, 1999 — 464 էջ։