դատապարտել

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Բայ

վանկեր՝ դա·տա·պար·տել 

  1. հանցավոր ճանաչելով մեղադրական վճիռ կայացնել, սահմանելով պատժաչափը (իրավ․) ◆ Դատարանը նրան դատապարտեց մեկ տարվա բանտարկության։ (Հրաչյա Քոչար)
  2. դատապարտելի համարել, պախարակել, մեղադրել ◆ Դուք մի՛ դատապարտեք այդ աղջիկներին, այլ դատապարտեք ընտանեկան, թեկուզ և հասարակական այն պայմանները, որոնք մեջ մեծանում ե նրանք։ (Նար-Դոս)
  3. ստիպել, հարկադրել (փխբ․) ◆ Չար վհումը կախորդել էր ինձ ո դատապարտել, որ ես ծերի կեպարանքով ապրեի անտառում։ Հովհաննես Թումանյան
  4. որևէ վիճակի մատնել, ենթարկել (փխբ․) ◆ Ինքն իրան դատապարտել է անգործության։ (Մուրացան)
Հոմանիշներ[խմբագրել]
  1. պարսավել, պախարակել, կշտամբել, դատափետել, եպերել (արևմտհ․), դսրովել, աքարտել, բասրել, ստգտանել, վնասապարտել, վճկնել (հզվդ․) (բրբ․)
  2. ամբաստանել, մեղադրել, մեղապարտել, մեղ դնել
  3. պատժել
  4. դատել, պատժապարտել, վճիռ կայացնել
Արտահայտություններ[խմբագրել]


Աղբյուրներ[խմբագրել]