դատարկամիտ, բթամիտ (մարդ, վիրավոր., նաև փաղաքշական) ◆ ― Ե՞ս եմ ուրեմն… տխամարը, ե՞ս եմ ապուշը, ե՞ս եմ դդում գլուխը որ ամբողջ կյանքիս մեջ վճարեմ։ Նշան Պեշիկթաշլյան◆ ― Եվ իմացիր, դդում գլուխ (այդ նրա փաղաքշական արտահայտությունն էր), թատրոնը ժողովրդինն է։ (Վահրամ Փափազյան)◆ Ինչո՞ւ. կը կարծես ես ամենեն վա՞տն էի մեջերնին. եթե գիտնաս՝ ի՛նչ դդում գլուխներ էին։ Լևոն Շանթ◆ Ադ ալ ջիպ («լրիվ») տնտունմ կլխուն մեգն է (Համչեն)։ ◆ Գլուխ չէ որ եղի դդում։ Երկու ծակ են փորեր, աչք են դրեր։ Օչ