Փոխառություն իրանական աղբյուրից՝ duškām. հմմտ. միջին պարսկերեն duškam-, պարսկերեն dižkām:
Մակբայ
տհաճությամբ, չկամենալով, դժկամությամբ ◆Գադիշոն դժկամ, բայց արտաքին հոժարությամբ սենեկապետին հրամայեց։ Դերենիկ Դեմիրճյան◆Այստեղ անբոխեներ են խռնվել… դժկամ նայում են պալատներին։ԵՉ ◆Արտիկը դժկամ ու դանդաղ ելնում է անկողնուց և սկսում հագնվել: (Ժիրայր Ավետիսյան)
անբավական, դժգոհ ◆Անդուլ վխտում են, հագած շինել, մարդկային դժկամ բազմություններ: Եղիշե Չարենց◆Ես քնաթաթախ ու դժկամ, հետևի նստատեղին աղջամուղջի ցրտից կծկված, մտքերիս հետ եմ: Սոս Սարգսյան
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։