Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ դի•լե•տան•տութ•յուն

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

դիլետանտ լինելը ◆ Գիտությամբ, արվեստով զբաղվելը՝ տարվելը՝ առանց բավականաչափ մասնագիտական պատրաստության։
մակերեսային՝ հարևանցի տեղեկություններ և գիտելիքներ ունենալով մի բանով զբաղվելը

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ smattering գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ дилетантство (ru) ‎(diletantstvo), дилетантизм (ru) ‎(diletantizm), любительство (ru) ‎(ljubitelʹstvo) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։