դուռը բախել

դուռը բախել 1

1. դիմել (խնդրանքով) ◆ Դեդովը շատ դռներ բախեց, շատ մարդկանց օգնության կանչեց։ Երեկոյան Երևան ◆ Մեր գրականությունն էլ երևի դեռ շատ ու շատ պիտի բախե օտարի դուռը, մինչև որ յուր մեջ ծնի այն հանճարը...: Հովհաննես Հովհաննիսյան ◆ Դռնե դուռ բախելե հետո աննշան պաշտոն մըն էր գտեր։ ԽԱմ ◆ Պիտի բախեմ, պիտի բախեմ շարունակ / Մարդոց դռները բոլոր, / Որ ունենա ամեն մանչուկ, աղջնակ / Կտոր մը հաց ամեն օր։ Մուշեղ Իշխան ◆ Այն ազատ ոգու աղոթքն է անպիծ՝ / Նման բումունքին ցողապատ ծաղկի, / Որ վերէ ձգվում տառապող երկրից՝ / Բաղխելու դուռը փակած երկնքի: Ահ ◆ Ու հիմա հայր ու որդի կը զարնեին հավանական բոլոր դռները՝ պետք եղած նյութական միջոցները գտնելու համար։ Վահրամ Մավյան ◆ Էսա կնիկ ի, կտեսնա, որ ճար չկա. էլ տուր չմնաց, որ չի զարկ: Նազան խանըմ ◆ Որքա՜ն քարեր, որքա՜ն հարազատներ, որոնք կը ննջեին խաղաղությամբ, առանց Դատաստանական խորհուրդներու դուռները բախելու: Սիմ ◆ Հո չի՜լնի էթամ սրա, նրա դուռը ծեծեմ, ձեռս մեկնեմ, ողորմություն ուզեմ։ Կոմբաղ տու... ◆ Խուլ դուռ խուլ սիրտ մի՛ ծեծիլ, ընկեր. / Թո՛ղ խեղճ ու անքուն, միշտ թափա՛ռ լինինք։ Դերենիկ Դեմիրճյան ◆ Մոտ մեկ տարի զանազան աստիճանավորների դռները թակելուց յժհետո էքզյուպերին թռչելու իրավունք է ձեռք բերում։ «Ավանգարդ» ◆ Աջ ձեռքը կոշկոռ [«կոշտուկ»] կապած էր բոլոր հայրենասերներու դուռները թակելեն: Սիմ ◆ Եթե մի հիվանդ մեղր ուզի կամ ձմեռը թթու խնձոր, Օսեփի ներկած դարբասն են ծեծելու: (Ակսել Բակունց)
2. միջոցներ փնտրել ◆ Ելք էր փնտրում, հազար դուռ է բախում ու ելքը չի գտնում։ (Ակսել Բակունց)
3. գալ, այցելել ◆ Լա՛ց, - և արցունքդ դեռ չըցամաքած՝ / Դուռդ կըբախե մահը, նազելիս։ (Ավետիք Իսահակյան) ◆ Այդ փափաքը սկսել էր իր սրտին դուռը բախել?: Վահե Հայկ ◆ - Քու հսկած միայնակ մատուռիդ դուռը զարնե օր մը ազատոթւյունը, զինվորդ Աստուծո։ Պետրոս Դուրյան ◆ - Երբ չոճուխս [չոջուղս, «զավակս»] պա տունին մեջ չդիմացավ մեռավ, դռներնիս զարնող մը չեղավ։ Զապել Եսայան ◆ Երկու գիրք, որոնցմե առաջինով եթե հայտնի դարձավ Սփյուռքի հայության, երկրորդով զարկավ դուռը հայրենի ընթերցողներուն: Թորոս Թորանյան

դուռը բախել 2

1. մոտենալ. մոտ լինել. սպառնալ ◆ Աղետն այդ ոչ թե բախում է մեր դուռը, այլ արդեն սկսել է իր դաժան հունձքը։ «Հայաստանի Հանրապետություն» ◆ Ի՞նչ կարող եմ խորհել, երբ թշնամին է բախում մեր դուռը: Դերենիկ Դեմիրճյան ◆ Դժբախտությունն այն օրը պիտի բախե դուռըս իմ, / Երբ պայքարի զենքերս հին մեկ-մեկ նետեմ ես գետին։ Հակոբ Նորունի ◆ Նոր տարին շուտով ծեծելու էր Զեյթունի դռները: (Ստեփան Ալաջաջյան) ◆ Իսկ անկախությունն այսօր էլ ծեծում է մեր ազգի դուռը: «Լուսավորիչ» ◆ Աղետի վտանգը թակում է դուռը: Երեկոյան Երևան ◆ -ն Տեր Ռշտունյաց։ Արհավիրքըթ մոտեցավ և արդեն դռներս է ծեծում: Դերենիկ Դեմիրճյան ◆ Աշխարհիկ չարիքներեն մահը դեռ չէր զարկած անոր դուռը զավկըներու գիծով։ Հակոբ Օշական
2. բախտը, հաջողությունը ևն. մոտ, հասնելու վրա լինել ◆ «Ա՜ կընեգյ, համ էծերը, համ փողերը հեն ա տոռնտ թըկելիս, լըհյա [«իսկույն, անմիջապես»] մին փյանդ [«հնարք»] ընք սարքըմ, կործը տանըմ։ Պըլը-Մելը

Աղբյուրներ

1. Պետրոս Սարգսի Բեդիրյան, Հայերեն դարձվածքների ընդարձակ բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարանի Հրատարակչություն», 2011։