եսամոլություն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [jɛsɑmɔlutʰˈjun]


Դասական ուղղագրութեամբ՝ եսամոլութիւն

վանկեր՝ ե•սա•մո•լութ•յուն 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Գոյական

  1. իր եսը, իր անձնականը ուրիշների և ամբողջ հասարակության շահերից բարձր դասելը (էգոիզմ) ◆ Նա մի բարբարոսական զոհ էր համարում հանգուցյալին, զոհ մարդկային եսամոլության, գոռոզության, կեղծ պատվասիրության։ (Շիրվանզադե) ◆ Եվ լսել կոպիտ եսամոլության այս Կույր աշխարհի չար նախատինքներ։ Հովհաննես Հովհաննիսյան
  2. եսամոլի արարք, վարքագիծ

Բացատրություն

  1. (ֆզլգ․) [լատ. ego` «ես» + mania` «կիրք, խելահեղություն»] Անձնային նարգիզային խանգարում` սեփական ես-ով` էգո-ով, ախտաբանական մտահոգվածություն։

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. տե՛ս եսակենտրոնություն
  2. եսապաշտություն

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]