երբ մեռնի ◆ Ճգնում է միտքը աղոթքի տված, Անհաղորդ երկրի վայելքին ունայն, Մինչև որ յուր կըկանչե մոտ Աստված։ Հովհաննես Թումանյան◆ «Բայց եթե անզոր Տերը մինչև երեխաների անչափահաս դառնալը նրան իր մոտ կանչի, ես կամենում եմ, որ նրանց խնամատարը գեներալ Ռիլեևը լինի»։ «Հայաստանի Հանրապետություն»◆ -Ու երբ Տերը մեզ իր քով կանչե (խաչակնքեց), հավատքով ու քաջությամբ պիտի մեռնինք։ Աշոտ Հովհաննիսյան◆ -Աստված ինձ կանչում է իր երկնային տունը․․․։ Ահա ես հրաժեշտ եմ տալիս ցավերով ծանրացած այս աշղարհին։ (Սովետական Հայաստան)