երկբարբառ

Հայերեն

• ՄՀԱ^(key): [jɛɾkbɑɾˈbɑr]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ երկ•բար•բառ 

Գոյական

1. երկու ձայնավորի կամ մեկ ձայնավորի և մեկ ձայնորդի կապակցություն մեկ վանկի մեջ, որի հետևանքով նրանցից մեկը զրկվում է վանկարար դերից և լիահնչությունից

Հոմանիշներ

1. երկձայն, երկձայնավոր

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ

Թարգմանություն

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։