զիան-զյան

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ զի•ան-զ(ը)•յան 

  1. Արարատյան, Նոր Բայազետ, Ղարաբաղ, Ուրմիա, Պոլիս, Նոր Նախիջևան, Ամասիա, Կարին, Մուշ, Ալաշկերտ, Վան, Մոկս, Թբիլիսի, Համշեն, Սեբաստիա, Տարենտե, Գանձակ՝ վնաս ◆ Ուրիշի զյանը չէր կարոն յուր վնասը ծածկել։ (Մուրացան)

◆ էը դռնիցմեզ զիան կուգա Աշոտ Հովհաննիսյան ◆ Շահն․․․ չէր դիմանա էս իմ քաշած զայանին (Սայաթ-Նովա)

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։