զնջիլ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ զ(ը)ն•ջիլ
- Գանձակ՝ շղթա ◆ Դևը․․․ գլնի տղի ձեռները կկապե․․․ գութնի զնջիլովը։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ) ◆ Զինջիլով էլ կըպոտմըն, վեր տուս չի կյա մարթի վնասս տա։ (Տմբլաչի Խաչան) ◆ Զնջլով էլ վուր ուզենա, չի կանա մոտ արած պահի։ ԳԱ ◆ Կնգնաը ժնջլով կապըմ ա էտ պըհըրիցը, դևի մսերը ածըմ ա աղաքը ու ասում․ ֊ Դե կե՛ր, շատ ես սիրել տրան։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։