զուգաձայն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ զու•գա•ձայն 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Ածական

  1. միատեսակ՝ նման ձայն ունեցող
  2. (փխբ․) համաձայն, համամիտ ◆ Նժույգներ մերթ զուգաձայն և մերթ իրար կոտրող դոփյունով միաչափ ու այլաչափ վազում էին։ Դերենիկ Դեմիրճյան
  3. տե՛ս երկձայն ◆ Երեխաներն իրար էին անցել, խոսում էին զուգաձայն, իրար ընդմիջելով, իրարից նեղանալով։ Անահիտ Սեկոյան
  4. (փխբ․) համամիտ, միաբան
  5. (լեզվբ․) բարբառագիտական քարտեզի վրա այնպիսի գիծ, որ ցույց ՝ տալիս առանձին լեզվական երևույթի տարածվածության սահմանը։

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. տե՛ս համաձայն
  2. տե՛ս նմանաձայն

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]