զուգորդում

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [zuɡɔɾˈdum]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ զու•գոր•դում 

Գոյական

1. զուգորդելը, զուգորդվելը
2. նյարդային համակարգի և ուղեղի գործունեությամբ պայմանավորված, հոգեկան առանձին երևույթների (զգացումների, գաղափարների և այլնի) հարկացություն, միմյանց հետ կապակցում, որի շնորհիվ մի պատկերացման, մտքին, զգացումին և այլնին հաջորդում է որևէ ձևով դրան նման մի ուրիշը (ասոցիացիա) (տրամ.)
3. միմյանց հետ կապակցվելը, լեզվաբանական միավորների շարակարգային կապակցություն, հաջորդականություն, համակացություն (լեզվբ․)
4. միավորում, միասնություն ◆ Ուժի և գեղեցկության զուգորդում: (փխբ․)
5. (հատուկ կրթ․) հասկացությունները զգայությունների (տեսողական, լսողական, մաշկային կամ շարժողական) միջոցով հարաբերակցելու կարողություն
6. հոգեկան տարրերի միջև եղած այն կապը, որի շնորհիվ որոշակի պայմաններում մեկի հանդես գալն առաջ է բերում նրա հետ կապված մյուսը

Հոմանիշներ

1. ասոցիացիա (տրամբ.)
2. համակցություն (լեզվբ․)

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

• Զաքարյան Ս․, «Հատուկ կրթության» հասկացությունների անգլերեն-հայերեն համառոտ բառարան, Երևան, «Զանգակ», 2007 — 56 էջ։
• Մ․Մ․ Ռոզենտալի, Փիլիսոփայական բառարան (Հայաստան), Երևան, 1975 — 468 էջ։