զույգ

Արտասանություն

  Հայերեն

• ՄՀԱ^(key): [zujɡ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ զոյգ

Վանկեր՝ զույգ 

Ստուգաբանություն

Փոխառություն՝ ասորերեն zaugā:

Գոյական

1. որևէ բանի երկու հատը միասին վերցրած ◆ Խորքում՝ կապույտ մշուշի մեջ հազիվ նշմարելի երևում էր զույգ Արարատը: (Ակսել Բակունց) ◆ Մուժիկին հարկավոր է մի զույգ կոշիկ: (Եղիշե Չարենց)
2. ամուսիններ, մարդ ու կին ◆ Երջանիկ զույգը գնում էր ճանապարհորդելու: (Շիրվանզադե)
3. երկու ընկեր ◆ Ժամանակը հասնում էր սիրավառ զույգի համար: (Դերենիկ Դեմիրճյան) ◆ Հիշում եք արդյոք այն ախտաբորբոք միշտ զվարթ զույգին: (Հովհաննես Թումանյան) ◆ Զույգերը սկսում են պարել: (Մամուլ)
4. երկվորյակներ
5. զույգի յուրաքանչյուր միավորը ◆ Ամեն երեխա բռնել էր իր զույգի ձեռքը և պատրաստվում էր խաղի: ◆ Իր հակումները կրոնավորի պարտականություններուն հետ զույգ չեն երթար: (Լևոն Շանթ)

Ածական

1. զույգ կազմող, երկու միավորի` մասի և այլ միասնություն ներկայացնող ◆ Մի զույգ համբույր,-պատասխանեց որդին: (Րաֆֆի) ◆ 4-ը, 8-ը, 12-ը այլն զույգ թվեր են:
2. երկուսի վրա առանց մնացորդի բաժանվող
3. երկու
4. երկտակ ◆ Զույգ պատուհաններ:
5. երկուական
6. (հնց․) միատեսակ, միանման, հավասար, ◆ Երիտասարդ որսկանը... հագավ իր սպանած կարմիր կարապներից մի զույգի թևերը: (Հովհաննես Թումանյան)
7. զուգակից ◆ Նրա զույգը ոչ մի տեղ չես գտնի:

Հոմանիշներ

1. երկյակ, երկու, զուգյակ, զուգավոր, (ժղ․)` ջուխտ, դար
2. տե՛ս երկվորյակ
3. ամուսիներ
4. տե՛ս զուգակից
5. տե՛ս երկտակ, երկուական
6. տե՛ս զուգընկեր

Արտահայտություններ

1. զույգ սմբակավորներ - տե՛ս երկկճղակավորներ

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ пара, четный, двойной, парный, двойня վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝