Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ զտարիւն

վանկեր՝ զ(ը)•տար•յուն

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

անխառն, ընտիր ցեղի, ցեղական
մաքուր, անխառն արյուն ունեցող ◆ Զտարյուն հայ ◆ Ախ, ներողուրյուն, դուք ուրեմն հայ եք։ -Այո, պարոն, զտարյուն հայ, - պատասխանեց ժպտալով վերակացուն։ (Մուրացան)
(փխբ․) իսկական, բուն, մաքուր ◆ Զտարյուն պրոլետար
ազնվացեղ ◆ Նա զտարյուն իշխան էր։ (Մուրացան) ◆ Նապոլեոնին բերին արաբական մի զտարյուն ձի։

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ чистокровный (ru) ‎(čistokrovnyj), подлиниый (ru) ‎(podliniyj), настоящий (ru) ‎(nastojaščij) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Ալինա Մուրադյան, Նորածանոթ բառերի բացատրական բառարան (Իմաստասեր Անանիա Շիրակացի համալսարան), Երևան, 2006 — 60 էջ։