ընկալման ամբողջականություն

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [əŋkɑlmɑn ɑmbɔʁd͡ʒɑkɑnutʰˈjun]

Բացատրություն

1. (հոգեբ.) մարդու ընկալման առանձնահատկություններից մեկը, որի շնորհիվ զգայարանների օգնությամբ մարդն արտացոլում է ոչ թե առարկաների առանձին հատկությունները, այլև առարկան ամբողջությամբ, որպես մի շարք հատկությունների համակարգ

Թարգմանություն

• ռուսերեն՝ целостность восприятия (ru) ‎(celostnostʹ vosprijatija)

Աղբյուրներ

• Ա․ Ա․ Նալչաջյան, Հոգեբանական բառարան («Լույս» հրատարակչություն), Երևան, 1984 — 240 էջ։