Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ թա•թուլ

թաթուլ1[խմբագրել]

կենդանիների առաջին ոտքի թաթը (ժղ․)
թաթի վրա փաթաթված թել, որը հետո թաթի վրայից հանելով ու նորից թել փաթաթելով կծիկ են անում ◆ Բուրդ մանելուց հետո մատներու վրա արած փաթույթը, որ կը կոչվի թաթուլ, հետզհետե մեծացնելով՝ կը շինեն կծիկ։ Ահ
մի թաթաչափ զգացած կամ գզվելիք բուրդ, սանդերքի վրա, փաթիլ
թաթով հասցրած հարված
մարդու թաթ (անարգ․)
ճիրան, մագիլ (փխբ․)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։