մի խնդրի առանց լավ մտածելու՝ կշռադատելու մոտենալ, պատշաճ կարևորություն չտալ ◆ Եկավ այն եզրակացության, որ ինքը սխալվել է, թեթև աչքով նայելով առաջադիր խնդրի վրա։ (Մուրացան)◆ Խրիմյանը թեթև աչքով էր նայում գահի վրա և մինչև անգամ ոտանավոր էր գրում, թե Քրիստոսի հետև ողին անվայել է գահը։ Հովհաննես Թումանյան
անտեսել, կարևորություն չտալ ◆ Բարսեղը թեթև աչքով էր նայել և չէր բարկացել երեկոները շատ ուշ երբեմնապես Սամփսոնին յուր պատշգամբումը տեսնելու։ (Պերճ Պռոշյան)◆ Աշխենը նկատեց, որ վերջին դեպքերին թեթև աչքով չպետք է նայել, որովհետև այդպիսի ծանր դեպքերն առանց արդարացուցիչ պատճառների չէ՛ որ երևան են գալիս։ Ն-Դ
