թերատարություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [tʰɛɾɑtɑɾutʰˈjun]
վանկեր՝ թե•րա•տա•րութ•յուն
Բառակազմություն[խմբագրել]
Գոյական
- (նորբ․) անկատարությունը, ոչ լիարժեքությունը, թերատ լինելը ◆ 1956թ հետո Անթիլիասում կատարված քահանայական, վարդապետական և եպիսկոպոսական բոլոր ձեռնարկություններն ու օծումներն իրենց մեջ ունեն պակասության, թերատարության մաս։ «Ազգ»
Թարգմանություն
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Սեդա Էլոյան, Արդի հայերենի նորաբանությունների բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «Հայաստան», 2002 — 492 էջ։