թիթեղակիր

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [tʰitʰɛʁɑˈkiɾ]

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Ածական

  1. թիթեղ կրող ◆ Մարդ կատարելապես մերկ էր, եթե չհաշվենք բաց սրճագույն կարճ շալվարը..., որը փորի վրա կապված էր... թիթեղակիր գոտիով։ ՌՍՊ


Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Ա․Ս․ Գալստյան, Նոր բառեր, Պրակ Գ, Երևան, «Ասողիկ», 2017 — 158 էջ։