բարկությունը՝ չարությունը մեկի վրա դատարկել՝ մեկից հանել◆ Թափելով իր սրտի թույնը՝ Մարկոսյանը կամաց-կամաց հանգստացավ ու լռեց։ (Շիրվանզադե)◆ «Անողոք ճակատագիրը մոտեցրեց մեզ միմյանց, մոտեցրեց, որպեսզի այնուհետև թափե մեզ վերա յուր բոլոր թույնը»: Ն-Դ ◆ Ու բացատրությունը քիչ կու գար...երբ չ՝ընծայեր [չ՝ընծայեր] պատեհությունը այդ թույնը թափելու: Հակոբ Օշական◆ Եվ նա սկսում է...տեղի-անտեղի՝ իր ատելության թույնը թափել նրա գլխին: (Մկրտիչ Խերանյան)◆ -Երևակայե, այդքանը բավական եղած է Արտեմիսին համար որ իր պատասխանին մեջ թույն ժայթքե հասցեիս։ Վահրամ Մավյան