ժողովուրդ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

«ժողովուրդ» ժեստը հայերեն ժեստերի լեզվով

վանկեր՝ ժո·ղո·վուրդ 

Գոյական

  1. Երկու կամ ավել անձերի խումբ։ ◆  Ժողովրդի միջից հանկարծ քահանային տրվեց մի հարց։ (Ավետիք Իսահակյան) ◆ Ժողովուրդը երկար ծափահարում է երգչուհուն։ ◆ Բազմաթիվ ժողովուրդ, որ ուղեկցում էր նրա դագաղին, եկավ մինչև… հանգստարանը։ (Մուրացան) ◆ Սուտ մեռուկ էր արել, որ գլխին ժողովուրդ հավաքի։ (Նաիրի Զարյան)
  2. երկրի տերության բնակչությունը ◆ Սովետական ժողովուրդը հսկայական խանդավառությամբ ընդունեց յոթնամյա պլանը (Մամուլ)։
  3. որևէ ազգի բոլոր անհատների ամբողջությունը։ ◆  Տանուտեր Խաչոն որպես ժողովրդից ընտրված գյուղի գլխավորը, որպես պաշտոնական անձն, միշտ հարաբերություններ ուներ կապալառուի հետ։ (Րաֆֆի) ◆ Մի բնակավայր երկու տարբեր ժողովրդով, որոնք ունեին իրենց առանձին սովորությունները, առանձին շահերը։ (Ակսել Բակունց)
  4. մարդիկ, մարդկանց բազմություն ◆ Ամեն մի ժողովրդի մեծության առաջին նշանը իր գրականությունն է։ Հովհաննես Թումանյան ◆  Նա զգաց, որ իրենց դեմ է եղել հայ ժողովրդի խիղճը։ Դերենիկ Դեմիրճյան
  5. որևէ պետության ամբողջություն։ ◆  Մենք երկուսս էլ ոչխարների փոխարեն ժողովուրդ ենք կառավարում։ ◆  Այ քեզ մեծ ժամ, լավ ժողովուրդ: Հովհաննես Թումանյան
  6. որևէ երկրիէ ազգի հիմնական աշխատավորական զանգվածը, որ հակադրվում է ունևոր, իշխող, շահագործող դասին ◆ Իմացեք, որ ժողովրդի քնարը… Չի կարող ստել։ (Ավետիք Իսահակյան) ◆  Եվ սիրում է ժողովրդի լեգենդները ու բալլադները, Ականջ կանի նա հաճույքով։ Հովհաննես Թումանյան
  7. հպատակներ ◆  Այսինչ թագավորն այս ժամանակին, իր ժողովուրդը հանձնեց ռուսին։ Հովհաննես Թումանյան ◆  Քո ժողովուրդն ենք մենք։ (Դանիել Վարուժան) ◆  Մելիքներն կիրենց ժողովրդի հետ վերադարձան գաղթականությունից։ (Րաֆֆի)
  8. (իրավ․) միջազգային իրավունքի սուբյեկտ է հանդիսանում ժողովուրդը, որը առաջին անգամ նման կարգավիճակով հանդես եկավ 1945 թվականին, երբ ՄԱԿ-ի Կանոնադրության մեջ ամրագրվեց «ժողովուրդների իրավահավասարություն և ինքնորոշում»
Հոմանիշներ[խմբագրել]
  1. ազգ, ազգություն
  2. ազգաբնակություն
  3. բազմություն, ամբոխ
Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Գրգեարյան Հ․Ղ․, Հարությունյան Ն․Մ․, Տնտեսական աշխարհագրության տեղեկատու բառարան (խմբ. Ավագյան Գ․Ե․), Երևան, ««Լույս» հրատարակչություն», 1982 — 408 էջ։
  • Վ․Վ․ Փիլիպոսյան, Մարդու իրավունքների անգլերեն-ռուսերեն-հայերեն բացատրական բառարան («Երիտասարդ ինտելեկտուալների միություն» հիմնադրամի մատենաշար), Երևան, 1997 — 67 էջ։
  • Մ․Մ․ Ռոզենտալի, Փիլիսոփայական բառարան (Հայաստան), Երևան, 1975 — 468 էջ։