ժողովուրդ

Հայերեն

«ժողովուրդ» ժեստը հայերեն ժեստերի լեզվով

• ՄՀԱ՝ [ʒɔʁɔˈvuɾd]

վանկեր՝ ժո·ղո·վուրդ 

Գոյական

1. Երկու կամ ավել անձերի խումբ։ ◆  Ժողովրդի միջից հանկարծ քահանային տրվեց մի հարց։ (Ավետիք Իսահակյան) ◆ Ժողովուրդը երկար ծափահարում է երգչուհուն։ ◆ Բազմաթիվ ժողովուրդ, որ ուղեկցում էր նրա դագաղին, եկավ մինչև… հանգստարանը։ (Մուրացան) ◆ Սուտ մեռուկ էր արել, որ գլխին ժողովուրդ հավաքի։ (Նաիրի Զարյան)
2. երկրի տերության բնակչությունը ◆ Սովետական ժողովուրդը հսկայական խանդավառությամբ ընդունեց յոթնամյա պլանը (Մամուլ)։
3. որևէ ազգի բոլոր անհատների ամբողջությունը։ ◆  Տանուտեր Խաչոն որպես ժողովրդից ընտրված գյուղի գլխավորը, որպես պաշտոնական անձն, միշտ հարաբերություններ ուներ կապալառուի հետ։ (Րաֆֆի) ◆ Մի բնակավայր երկու տարբեր ժողովրդով, որոնք ունեին իրենց առանձին սովորությունները, առանձին շահերը։ (Ակսել Բակունց)
4. մարդիկ, մարդկանց բազմություն ◆ Ամեն մի ժողովրդի մեծության առաջին նշանը իր գրականությունն է։ Հովհաննես Թումանյան ◆  Նա զգաց, որ իրենց դեմ է եղել հայ ժողովրդի խիղճը։ Դերենիկ Դեմիրճյան
5. որևէ պետության ամբողջություն։ ◆  Մենք երկուսս էլ ոչխարների փոխարեն ժողովուրդ ենք կառավարում։ ◆  Այ քեզ մեծ ժամ, լավ ժողովուրդ: Հովհաննես Թումանյան
6. որևէ երկրիէ ազգի հիմնական աշխատավորական զանգվածը, որ հակադրվում է ունևոր, իշխող, շահագործող դասին ◆ Իմացեք, որ ժողովրդի քնարը… Չի կարող ստել։ (Ավետիք Իսահակյան) ◆  Եվ սիրում է ժողովրդի լեգենդները ու բալլադները, Ականջ կանի նա հաճույքով։ Հովհաննես Թումանյան
7. հպատակներ ◆  Այսինչ թագավորն այս ժամանակին, իր ժողովուրդը հանձնեց ռուսին։ Հովհաննես Թումանյան ◆  Քո ժողովուրդն ենք մենք։ (Դանիել Վարուժան) ◆  Մելիքներն կիրենց ժողովրդի հետ վերադարձան գաղթականությունից։ (Րաֆֆի)
8. (իրավ․) միջազգային իրավունքի սուբյեկտ է հանդիսանում ժողովուրդը, որը առաջին անգամ նման կարգավիճակով հանդես եկավ 1945 թվականին, երբ ՄԱԿ-ի Կանոնադրության մեջ ամրագրվեց «ժողովուրդների իրավահավասարություն և ինքնորոշում»

Հոմանիշներ

1. ազգ, ազգություն
2. ազգաբնակություն
3. բազմություն, ամբոխ

Արտահայտություններ

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ people, nation գերմաներեն՝ Volk դանիերեն՝ իսպաներեն՝ pueblo իտալերեն՝ gente հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ folk պորտուգալերեն՝ povo, gente ռուսերեն՝ народ (ru) ‎(narod) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝ peuple

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

• Գրգեարյան Հ․Ղ․, Հարությունյան Ն․Մ․, Տնտեսական աշխարհագրության տեղեկատու բառարան (խմբ. Ավագյան Գ․Ե․), Երևան, ««Լույս» հրատարակչություն», 1982 — 408 էջ։
• Վ․Վ․ Փիլիպոսյան, Մարդու իրավունքների անգլերեն-ռուսերեն-հայերեն բացատրական բառարան («Երիտասարդ ինտելեկտուալների միություն» հիմնադրամի մատենաշար), Երևան, 1997 — 67 էջ։
• Մ․Մ․ Ռոզենտալի, Փիլիսոփայական բառարան (Հայաստան), Երևան, 1975 — 468 էջ։