(խսկց․) տարօրինակությունը, համառությունը, բարկությունը բռնել (բռնելու պատճառ դառնալ) ◆ Հենց որ լսեցի, իծաներս հավաքվեցին, բերանս բաց արեցի. «տո՛, հեռացեք, ասեցի, ձեր էլ...ալաշկերտցու էլ»։ (Րաֆֆի)◆ Ծերունու խոսքերը կրկին հավաքեցին խենթի իծաները: (Րաֆֆի)◆ Նրա գլխում ջեր [«դեռ»] ինչ-որ զագրանիցի իծաներ են պտուտ գալիս. երբ էդոնք ռադ կուլին, էն ժամանակ ինքը ոկուգա։ ն
