իմաստաբանություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [imɑstɑbɑnutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ իմ•աս•տա•բա•նու•թյուն
Ստուգաբանություն[խմբագրել]
Գոյական
- իմաստուն՝ իմաստալից խոսք ◆ Իմաստաբանությունը… բառերի նշանակության կամ իմաստի ուսումն է։ (Մկրտիչ Արմեն)
- (լեզվբ․) բառագիտության այն բաժինը, որն ուսումնասիրում է բառիմաստները և նրանց զարգացման օրինաչափությունները` բառիմաստների փոփոխությունների տեսակները, նրանց պատճառները, կատարում բառերի դասակարգում ըստ նշանակության (նոեւյնանիշներ հումանիշներ և այլն)
Հոմանիշներ[խմբագրել]
իմաստագիտություն, նշանակաբանություն
Արտահայտություններ[խմբագրել]
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Հ.Զ. Պետրոսյան, Ս.Ա. Գալստյան, Թ.Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա», 1975 — 328 էջ։