Հայերեն

վանկեր՝ ին•կոր•պո•րա•ցի•ա

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

< инкорпорация < լատ. incorporatio ներառում

(լեզվբ․) ներմարմնավորում՝ քերականական հարաբերությունների արտահայտության եղանակ, որի ժամանակ մեկ բառի մեջ միավորվում են բազմաթիվ արմատներ ու նրանց քերականական հարաբերություններն արտահայտող միավորները և կազմում նախադասության անդամների որևէ խումբը կամ ամբողջ նախադասությունը
(իրավ․) միավորում՝ օրենքների համակարգում, որը վերաբերում է իրավունքի որևէ բնագավառի
(քղք․) միացում
(իրավ․) օրենսդրության համակարգման միջոցներից մեկը, որը կապված չէ իրավական ակտերի կարգավորման բովանդակության փոփոխությունների հետ

Թարգմանություն

Աշոտ Հայրապետյան, Օտար բառերի բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «հեղինակային հրատարակություն», 2011 — 643 էջ։
Արեն Կոբալյան, Իրավաբանական համառոտ բացատրական բառարան, Վանաձոր, 2005 — 80 էջ։