ինքնապարծ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [iŋkʰnɑˈpɑɾt͡s]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ինք•նա•պարծ 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Ածական

  1. ինքն իրենով պարծեցող, սնապարծ, անձնահաճ, ինքնահավան, պարծենկոտ ◆ Ինքնապարծ մարդը զրկվում է ուրշների հարգանքը վայելելու հաճույքից։
  2. ինքնապարծություն արտահայտող՝ պարունակող ◆ Թե ինչ արժեք ունեն հռոմեկան զորավարների ինքնապարծ ու սուտ հաշվետվությունները, այդ շատ լավ գիտեն բոլոր պատմագետները։ (Հակոբ Մանանդյան)

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. տե՛ս ինքնագով
  2. տե՛ս պարծենկոտ

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]