Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ինք•նա•վ(ը)ս•տահ

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

ինքն իր վրա վստահ, իր ուժերը` կարողությունները` գիտելիքները և այլնը բարձր գնահատող ◆ Այդ տեսակ դրությունը Դալլաքին ինքնավստահ ու հպարտ էր դարձել։ ◆ Նա բարկացավ, հաստատ, ինքնավստահ, Այնպես, ինչպես կյանքում դեռ ոչ մի ծեր Լեգենդական հերոս իր նժույգին նստած փառքի պատվանդանին չի բարձրացել։ Եղիշե Չարենց
ինքնավստահություն պարունակող` արտահայտող ◆ Նա ելնելով՝ ինքնավստահ կեցվածք առավ, խոսեց, կարծես խոսքը իրեն ուղղելով։ (Ավետիք Իսահակյան) ◆ Հանաքը մի կողմ, - ասաց նա ինքնավստահ պարծենկոտությամբ։ (Րաֆֆի)

Բաղադրյալ բառեր
ինքնավստահաբար ինքնավստահորեն ինքնավստահություն

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ самоуверенный (ru) ‎(samouverennyj), самонадеянный (ru) ‎(samonadejannyj), самоуверенно (ru) ‎(samouverenno), самонадеянно (ru) ‎(samonadejanno) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։