ինքնարարում
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [iŋkʰnɑɾɑˈɾum]
վանկեր՝ ինք•նա•րա•րում
Բառակազմություն[խմբագրել]
Գոյական
- (նորբ․) ինքն իրեն արարելը՝ ստեղծելը ◆ «Մշակութային ինքնարարումը և դրա առանձնահատկությունները»
Թարգմանություն
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Սեդա Էլոյան, Արդի հայերենի նորաբանությունների բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «Հայաստան», 2002 — 492 էջ։