ինքնացիր
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [iŋkʰnɑˈt͡sʰiɾ]
վանկեր՝ ինք•նա•ցիր
Բառակազմություն[խմբագրել]
Գոյական
- (նորբ․) (ռազմ․) զենքի տեսակ, ավտոմատ հրացան ◆ Մա՛մ գնաց՝ ինքնացիրն առած, ուսապարկը շալակին,— ասում է որդին։
Թարգմանություն
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Սեդա Էլոյան, Արդի հայերենի նորաբանությունների բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «Հայաստան», 2002 — 492 էջ։