իշխանավորող

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [iʃχɑnɑvɔˈɾɔʁ]

վանկեր՝ իշ•խա•նա•վո•րող 

Բառակազմություն[խմբագրել]

Գոյական

  1. (նորբ․) իշխանություն պաշտոն տվող, իշխանավոր դարձնող ◆ Իր էությամբ չինովնիկը, ստիպված լինելով միշտ լինել թագավորի, նախագահի կամ ցանկացած իշխանավորողի շրջապատում, ձեռք է բերում չինովնիկական բարդույթ։

Աղբյուրներ[խմբագրել]