իրավոր

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ իրաւոր

վանկեր՝ իրա•վոր 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Գոյական

  1. մեկին կողմնակից՝ համախոհ՝ ազգական մարդ։ ◆ Վարդանն էր ու իր չոր գլուխը, իրավոր, ընտանի չուներ։ (Պերճ Պռոշյան)

Հոմանիշներ[խմբագրել]

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Թարգմանություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]