(արևմտհ․) պառկել քնելու ◆ Կը պատրաստվեր գլուխը վար դնել անուշ մրափ մը քաշելու համար։ Եր. ◆ - Ձեզ մատա՛ղ, թե որ հարցնի, ասեցեք՝ դու նոր գլուխդ վեր դրած կլինեիր, որ սա տուն մտավ։ (Պերճ Պռոշյան)
մեռնել ◆ - Էգուց էլ որ գլուխս վեր դնեմ (մեռնեմ), իսկի էլ չի ամաչիլ։ Ն-Դ ◆ - Չէ՛, չէ՛, չէ՛, գլուխս վեր կ'առնիմ կը դնիմ, ձենս վեր չեմ դներ։ Թլկ․ ◆ - Որ գլուխս վե դրի, էն վախտը ա՜խ ու վա՜խ կանեք՝ էլ ձեռներդ չեմ ընկնի։ (Մեռլի Հրեշտակը)
զոհվել ◆ Թորգոմն Անդրանիկի զինվորներից էր, Դիլմանի ճակատամարտում գլուխը վեր դրեց: (Խաժակ Գյուլնազարյան)
