լաքեշոն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ լա•քե•շոն 

  1. Վան՝ տանձի մի տեսակ՝ մեծ բարակ վզով, տակը լայն, աճում է վանում ◆ Խասնող տանձ, ոչ թթյու, ոչ լաքեշոն ու ոչ պռկոշ։ ԱՏՍ

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։