լբերդ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ լ(ը)բ•բերդ 

  1. Համշեն՝ չափից դուրս մաշված (շորի մասին) ◆ Մեգ լբերդ ֆիսթոնով մը ձմեռը օնցուց։ (Ձեռագիր)

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։