լեզվահմուտ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

վանկեր՝ լեզ•վա•հ(ը)•մուտ 

Բառակազմություն[խմբագրել]

Ածական

  1. (նորբ․) լեզվիմացության մեջ հմուտ, լեզվին լիակատար տիրապետող ◆ Ու փառք նաև Սահակ Պարթևին... Նա որպես ուսյալ ու լեզվահմուտ Թարգմանեց գրքեր հոգեղեն խոսքի։ Լյուդվիգ Դուրյան

Աղբյուրներ[խմբագրել]