լեզվահմուտ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [lɛzvɑhˈmut]
վանկեր՝ լեզ•վա•հ(ը)•մուտ
Բառակազմություն[խմբագրել]
Ածական
- (նորբ․) լեզվիմացության մեջ հմուտ, լեզվին լիակատար տիրապետող ◆ Ու փառք նաև Սահակ Պարթևին... Նա որպես ուսյալ ու լեզվահմուտ Թարգմանեց գրքեր հոգեղեն խոսքի։ Լյուդվիգ Դուրյան
Թարգմանություն
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Սեդա Էլոյան, Արդի հայերենի նորաբանությունների բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «Հայաստան», 2002 — 492 էջ։