լըգեշ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [ləˈɡɛʃ]
վանկեր՝ լը•գեշ
- Մուշ՝ շատ լայն (կոշիկ, հագուտ)
- Կարին՝ ոտքին մեծ ու հնացած կոշիկ ◆ Տեսան օր պառավ ջուխտ մե լըգեշ գցել էր օդքեր, քաշե չամռի միջից չըկռնա հանե։ (Ձեռագիր)
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։