լիադադար

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Գոյական

  1. (ֆեն․) բուսական համակեցության զարգացման լիակատար հանգիստ։ Նույն է՝ ձմեռնադադար

Աղբյուրներ[խմբագրել]