լիսաթաթախ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [lisɑtʰɑˈtʰɑχ]
վանկեր՝ լի•սա•թա•թախ
- Վան՝ լույսով ուղորդված, լուսավոր ◆ Էս լիսաթաթախ օրը քիչ խռով կենա (անեծք) (Էմինյան ազգագրական ժողովածու)
- (փխբ․) վաղ առավոտյան, լուսադեմին ◆ Լիսաթաթախ դուրս ես գալի դռանըկաննեմ. ազապ էլ չես, թե ասեմ ջուր տանող աղջկերանց ըլնիս մտիկ տալի։ (Պերճ Պռոշյան)
- (փխբ․) լույսի նման, լուսեղեն, չքնաղագեղ ◆ Շարմաղ, լիսաթաթախ երեսը ... արեգակի պես, լիս էր տալիս։ (Խաչատուր Աբովյան) ◆ Յարաբ կըլնի, որ բռնեմ լիսաթաթախ ձեռներդ։ (Պերճ Պռոշյան)
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։