լնգակուլ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [lŋɡɑˈkul]
վանկեր՝ լ(ը)ն•գա•կուլ
- Արարատյան, Ղարաբաղ՝ քար կամ փայտի կտոր, որ իիբրև հենարան դնում են լնգի տակ կամ լինգը սեղմլով բարձրացնում կամ շրջում են իրը ◆ Գնա մի լնգակուլ բեր։ Սահակ Ամատունի Արա, մի պուճուր լընգակուրի հասցըրու։ (Ձեռագիր)
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։